TÜTÜN
Dolar yoktu eskiden,Her şey Tütünleydi.
Kredi yoktu mesela. Dostundan Tütün parasına borç alabilirdin.
Senet yoktu eskiden. mağaza’dan tütün parasına çeyiz düzebilirdin.
Çayın lafı mı olurdu ? Elli iki oynarken masaya doluşan yancılara, Ocaklığa dönüp ”cemal abi ver herkese benden birer çay be” deyip,Tütün parasına çay ısmarlayabilirdin.
Konfeksiyon yoktu eskiden. Terzi ahbaptı. Çocuklara iki bayramda bir pantolon, kendine beş bayramda bir takım, tütün parasına elbise diktirebilirdin.
Faiz yoktu eskiden.Kimsenin aklına bile gelmezdi paradan para kazanmak. Alacağını istemek bile ayıp sayılırdı. Borç kimse görmeden verilir, alacak kimse duymadan alınırdı.
İnşaat mı yaptırdın ? Ustalar bekler.Tütün parasına.
Tarlayı mı sürdürdün ? Traktörcü bekler. Tütün parasına.
Mazot mu aldın ? Benzinlikçi bekler. Tütün parasına.
Gübre mi aldın ? Tarım Kredi bekler. Tütün parasına.
Hayat zordu ama güzeldi. Umut vardı en azından. Geleceğe dair yeşertilecek filizler vardı İnsanların içinde.Ve bu umut, hep taze tutardı hayatı. O yüzden beklentileri küçük, yaşamları büyük oldu hep İnsanların.
Zorluklarla dolu yaşamlarını dolu dolu yaşadılar hep.
-Nişan istiyolar napcaz ?
-Sıkıntı yok ! Tütün parasına,
-Düğün diyolar bayram sonrası, ne dicez ?
-Yaparıııız. Tütün parasına,
-Sünnet şart gari, napcez kestirmicez mi ? Eşşek kadar oldu çocuk
– Rahat ol.Tütün parasına.
Nakit de neymiş ?
Vay anasına !
Tütün vardı,İnsanlık vardı.
Muhabbet vardı, samimiyet vardı, güler yüz vardı, yardımlaşma vardı, komşuluk vardı, paylaşım vardı, iyi niyet vardı..
Tütünün, emeğin, umutların aziz hatırasına.
”Ver ordan bi bardak çay be, tütün parasına..
