TULUMBACI SENDROMU
A. Kadir ÇAYLI
Ara sıra kendimi tulumbacılar gibi hissediyorum. Neden, Anlatayım.
“Tulumbacı Sendromu” diye bir şey var. Sendromun tanımı şöyle;
“İnsanlar bazen belirledikleri bir hedefe doğru ilerlerken, birden bire bu ana hedefle hiç ilişkisi olmayan yeni bir hedefe yönelirler. Plansızca yapılmış bu hedef saptırma davranışına eski İstanbul’un tulumbacılarından esinlenerek ‘Tulumbacı Sendromu’ ismi verilmiş.
Sendroma bu ismi Üstün Dökmen vermiş, verilmesinin hikayesi de hayli ilginç ;
Yola çıkarken asıl amaçları yangını söndürmek olan tulumbacılar bazen aynı yöne giden başka bir ekiple karşılaşırlardı. Arkadan gelen ekibin nezaket kuralları gereği daha küçük adımlarla ilerleyerek öndeki ekibi takip etmesi gerekirdi.
Ancak arkadaki ekip bir güç savaşına girip öndeki ekibi sollamaya çalıştığında kavga çıkardı. Yangının gerçekleştiği yere varan ilk ekip olmayı ateşle savaşmaktan daha önemli bulurlardı ve sık sık rakip takımla fiziksel olarak savaşırlardı. Birbirlerine kuşaklarla saldıran iki gruptan kazanan ekip kaybeden ekibin tulumbasını da alma hakkını elde ederdi. Sandıkları kaybetmek yüz kızartıcı, kazanmak ise gurur verici bir olaydı.
Kazanan ekip ganimet sayılan tulumbaları da alıp yangın yerine ulaştığında ana amacı çoktan unutmuş olduklarını fark ederdi. Artık yangını durdurmak için çok geçti. ;
Ana amaçları yangın söndürmek olan tulumbacıların yol üzerinde aniden ortaya çıkan ikinci amacın peşine takılıp ana amacı unutması gibi bizler de günlük hayatta birçok kez asıl hedefimizi unuturuz.
Yolda olduğumuz süre boyunca karşımıza çıkan yeni hedeflerden ötürü istemsizce yan yollara saparız ve asıl hedefimizden uzaklaşırız.
Bu, çoğu zaman insan hayatında işlevsel olmayan bir duruma yol açar.
Alışveriş yaparken ihtiyacımız olan şeyden farklı şeyler de alırız mesela. Bu yüzden dükkanlarda raflar bile size asıl ihtiyacınız olan şeyin dışında şeyler aldıracak şekilde dizayn edilir.
Özellikle internette bir araştırma yaparken hedefimizden uzaklaşır bambaşka konularda kendimizi dolaşırken buluruz. Bunlar hep “tulumbacı sendromu”ndan muzdarip olduğumuzun belirtisidir.
Bu yüzden tulumbacı sendromuna dikkat edin ve amaçlarınızı asla unutmayın. Çünkü fark ettiğinizde çok zaman kaybetmiş veya iş işten geçmiş olabilir.
Amacınıza odaklanın ve yan yolların sizi cezbetmesine fırsat vermeyin.
